Resultaten

Bij een pensioenopbouw in eigen beheer was er in bijna alle pensioenbrieven een voorwaardelijke open indexatiebepaling opgenomen. Een dergelijke bepaling was ook in alle de door de belastingdienst ontwikkelde
modelovereenkomsten opgenomen. De pensioenen worden na ingang zoveel mogelijk welvaarts- of waardevast gehouden. Destijds was de belangrijkste reden om een dergelijke bepaling op te nemen, om bij de vaststelling van de fiscale pensioenverplichting te kunnen blijven rekenen met een rekenrente van 4%, ook in tijden van een hogere markrente. Anno 2020 met een marktrente van min 0,38% is dat haast onvoorstelbaar. Dat er aan een open voorwaardelijke indexatie bij een overdracht van een pensioenkapitaal wel degelijk waarde toegekend kan worden bleek uit het arrest van de Hoge Raad van 14 april 2006 waarbij de open-indexatie vertaald werd naar een vaste stijging van afgerond 2%. Dit arrest leidde tot de het besluit van 3 juli 2008 waarin de complexe indexatieboekhouding bij overdracht van pensioenkapitaal werd geïntroduceerd. Het is daarom onbegrijpelijk dat een DGA bij een overdracht van pensioenkapitaal in 2012 in de fout ging met zware fiscale consequenties.

De eindstand van de uitfaseringswetgeving geeft per 31-12-2019 een totaal van 53.576 omzettingen van een pensioen in eigen beheer naar een ODV, zie ook PUTD 2020-11. Al deze ODV’s kunnen geheel of gedeeltelijk afgestort worden in een lijfrente. Bij de afstorting van de ODV in een lijfrente vindt er een overgang plaats van de wet Loonbelasting naar de wet Inkomstenbelasting. Het lijfrenteregime biedt in de uitkeringsfase meer flexibiliteit dan het ODV-regime. Wij zien weinig redenen waarom een DGA wiens BV over voldoende middelen beschikt, zeker in de uitkeringsfase, niet zou kiezen voor afstorting in een lijfrente. De voordelen van een afstorting in lijfrente ten opzichte van handhaven van de ODV in de BV zetten wij hieronder op een rij.